NOVI KARLOVCI ILI SASE

Selo u kojem stanovnici imaju tri nadimka

Pored toga što stanovnike ovog sela zovu Novokarlovčani i Sasani, imaju oni i treće „ime“, a to je Minđari. Ali ako tako nazovete jednog Sasanina, on će se sasvim sigurno naljutiti
Kada kažete Sase, u Inđiji i okolini mnogi će vas uputiti u Sase, ali ovo selo inđijske opštine nosi naziv Novi Karlovci i poznatije je po svom nadimku nego po pravom nazivu. Udaljeno je svega 10 kilometara istočno od Inđije, a „nadimak“ Sase koji je daleko poznatiji i korišćeniji od naziva Novi Karlovci, dobilo je zbog poljskog cveća sase kojeg u ovom kraju ima u izobilju.
Ipak, ime Novi Karlovci potiče iz sredine 18. veka kada su naseljavanje ovog područja započeli stanovnici Sremskih Karlovaca. Davne 1720. Godine zbog pretrpljene velike štete u ratu sa Turcima, stanovnici Sremskih Karlovaca podneli su molbu da im se ustupe pustare Sase, Pazova i Jarkovci. Iste godine, tri karlovačka trgovca zakupila su taj prostor i naseljavanje je moglo da počne.
Sase je poznato i po burnoj istoriji. Na crkvenom podu u ovom mestu, opasanom kukuruzima, repom i suncokretima, ustaše su 1943. godine pobile na desetine ljudi. Sasani su desetak dana organizovali odmazdu, ali nemajući više od nekoliko starih pušaka, isekli su stabljike suncokreta i uz veliku graju presreli ustaše iz susednog Slankamena. Navodno, na smrt su ih preplašili i oterali. Ostali su poznati kao „Suncokretaška četa“. Kako bilo, sveštenici se otad pravdaju da nema sredstva za čišćenje i četke koji bi mogli da operu krv sa crkvenog poda pa je on i dan-danas prekriven tepihom.
Pored toga što stanovnike ovog sela zovu Novokarlovčani i Sasani, imaju oni i treće „ime“, a to je Minđari. Ali ako tako nazovete jednog Sasanina, on će se sasvim sigurno naljutiti. Njima taj nadimak ne prija, naročito kad se zna zašto im je dodeljen. Kažu, kada su za vreme Marije Terezije dopustili da sinovi jedinci ne idu u vojsku, odjednom su se svi Sasani zakitili minđušama – vojvođanskim obeležjem za sina jedinca.

Kada je u pitanju izgled sela, on je tipičan vojvođanski. Ima dve ulice „u krst“, sa crkvom i školom u centru, i okolnim ulicama koje se seku pod pravim uglom. U samom centru sela nalazi se školska zgrada stara više od dva veka i Sasani su taj jubilej obeležili pre nekoliko godina.
Postojeća školska zgrada koja se nalazi u centru sela podignuta je 1911. godine, a 1966. godine na proslavi 200. godišnjice rada obuhvatala je 530 učenika. Za vreme Drugog svetskog rata zgrada je zapaljena, međutim posle rata je rekonstruisana, tako da je zadržala svoj prvobitni izgled. U današnje vreme intenzivnije se ulažu napori da se zgrada uredi i što više osavremeni za nastavu, kažu u OŠ „Slobodan Bajić Paja“ u Novim Karlovcima.
A kada završe osnovne i srednje škole, Sasani odlaze na fakultete ili ostaju u selu i posvećuju se poljoprivredi, koja je osnovna privredna delatnost u ovom inđijskom naselju. Među najzastupljenijim ratarskim kulturama su pšenica, kukuruz, šećerna repa i suncokret.

Glavna kulturna manifestacija u naselju je „Sremska potkovica“ koja se svake godine održava povodom seoske slave Markovdana, osmog maja. Manifestacija je takmičarskog karaktera i podrazumeva učešće više kategorija zaprege – od jednoprega do sedmoprega. Učesnici su mnogobrojne odgajivačnice konja i ergele iz cele Srbije, a organizatori Konjički klub „Jabučilo“ iz Novih Karlovaca i Opština Inđija. Ove godine manifestacija je održana po 22. put, u nedelju, 12. maja, u blizini manastira Sveti Marko nadomak Novih Karlovaca. Prema rečima organizatora, učestvovalo je preko 100 zaprega od Niša do Subotice, kao i gosti iz okruženja, učesnici iz Hrvatske sa područja Virovitice, Osijeka i iz Mađarske, iz mesta Tukulj.
M. Đ.