Nesvakidašnje književno veče održano je 4. aprila u Sremskoj Mitrovici. Na sceni Pozorišta Dobrica Milutinović sedela je publika, a naspram nje glumci i recitatori koji su govorili poeziju Željke Avrić, mitrovačke poetese.
Ugledajući se i čitajući Disa, Nastasijevića, Crnjanskog, Miodraga Pavlovića, Branka Miljkovića i ostale srpske pesnike nizali su se i nastajali stihovi književnice Željke Avrić.
Na poetsko scenskoj večeri koje je održano u mitrovačkom pozorištu, u atmosferi koja je bila dosta prisnija od one na koju je publika navikla, uz pratnju muzike i kreativnog scenskog nastupa izgovarani su stihovi ove pesnikinje, pa su se tako nizale pesme Usud, Golubica, Molitva, Raspeće, Pomirenje… Govornici su uspeli da ožive poeziju i ponesu publiku na krilima mašte.
Sve Željkine knjige veže jedan lajt motiv, a to je ljubav i zavičaj, koji se provlače kroz sve pesme. Pesme ove književnice su tople, lične i emotivne, pogotovo one posvećene porodici. Pesnikinja se trudi da bude autentična srpskom jeziku, pribegavajući često arhaizmima, u nastojanju očuvanja maternjeg jezika. Njena zbirka pesama Jesam donosi osveženje, originalnost i mnoštvo emocija, te da se svaki čitalac može pronaći u nekoj od pesama. Ono što je možda specifično za ovu pesnikinju je to što piše i u muškom ro¬du, iz perspektive starca i perspektive deteta.